Medereizigers wijzen mij de weg

Hallo, ik zal mezelf even voorstellen: Mijn naam is Johan Meijer en ik ben 24 jaar (22 jaar toen ik ging reizen). Momenteel studeer ik master technology and operations management aan de rijksuniversiteit in Groningen. In het jaar 2013 heb ik mijn HBO bachelor technische bedrijfskunde afgerond en wist daadwerkelijk niet wat ik er mee moest.

Reizen stond toen al enkele jaren op mijn lijstje nadat ik al eens eerder ben wezen backpacken door Oost-Europa. En goed.. als je het echt allemaal niet meer weet dan zit er natuurlijk maar een ding op en dat is gaan reizen. Nadat ik geprobeerd had om meerder vrienden van mij mee te krijgen voor dit avontuur, bleef er maar 1 optie over en dat was alleen gaan, wat achteraf de beste beslissing is geweest.

Aangezien ik zelf al eerder ben wezen backpacken (toen wel met vrienden) vond ik het ook absoluut niet nodig om daarvoor van een reisorganisatie gebruik te maken. De locatie keuze was dan ook snel gemaakt, ik wilde een land waar ik niet al tienduizend reis verhalen over had gehoord (Azie en Australie), het moest niet te duur zijn (Nieuw-zeeland en Amerika) en het moest er enigzins veilig zijn (geen Afrika dus): kortom Zuid-Amerika.

Het plan was simpel: een ticket naar Salvador de Bahia in Brazilie, vanuit daar een ticket naar Rio de Janeiro voor carnaval en ik moest drie maanden later in Cusco in Peru zijn om daar de laatste drie weken te gaan reizen met mijn broer. Kortom een gedetailleerde planning had ik niet, medereizigers zouden mij wel de weg gaan wijzen.

Nadat ik ongelofelijk zenuwachtig het vliegtuig in stapte en mijn reis bijna vroegtijdig geeindigd was vanwege dat ik geen ticket uit Brazilie had en de maximale verblijfstijd daar 3 maand is, kwam ik aan in Salvador de Bahia. Nog steeds zenuwachtig dronk ik een biertje met een man uit Polen en ben vervolgens redelijk vroeg mijn bed ingedoken. De volgende dag had ik binnen twee uur een vrienden groep van 10+ mensen vanuit de hele wereld en vanaf dat moment waren de zenuwen verdwenen en was het genieten geblazen!

Het meest bijzondere van reizen zijn de mensen die je onderweg ontmoet hebt. Zo heb ik 8 weken met een Duitse jongen opgereisd, waarvan er 5 weken nog een meisje uit Nederland. Een aantal weken met een stel Franse dames, vervolgens nog met een meisje uit Nieuw-Zeeland, een jongen uit Nieuw-Zeeland, een jongen uit Australie, drie jongens uit Engeland en ga zo maar door! Natuurlijk verlies je het contact met de meesten, maar met een aantal heb ik nog met enige regelmaat contact. Zo was vorige week nog een vriendin uit Nieuw-Zeeland bij mij op visite. Plus gelukkig zie ik mijn broer ook nog met enige regelmaat, daar heb ik tenslotte ook drie weken mee opgereisd!

Zo wil ik verder ook niet mijn hele reis verhaal op gaan typen, maar een aantal hoogtepunten zijn altijd leuk om op te noemen:

- Carnaval in Rio de Janeiro

- Tientallen aligators in Pantanal in Brazilië

- 500.000 pinguins in Argentinie

- W-track in Pantagonie in Chili

- De op twee na grootste glacier in Argentinie

- Droogste plek op aarde in San pedro de atacama

- Zoutvlaktes in Bolivia

- 6080 meter beklommen in Bolivia

- Death road in Bolivia

- Machu Picchu in Peru

- Pink doplhins in Peru

En zo ben ik er vast nog wel een aantal vergeten. Het mooiste is dat ik meer dan de helft van deze bijzondere plekken niet had gepland, maar dat ik mij heb laten leiden door andere backpackers die mij overtuigden om daar naar toe te gaan.

Het mooiste misschien wel van het hele reizen is dat ik nog geen twee weken weg was en ik al precies wist wat ik wilde gaan doen zodra ik thuis kwam en zodoende ben ik nu bezig met het afronden van mijn master.